Dinsdag, 31 januari 2017.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker. Ik kijk naar buiten en zie dat het regent. Toch leg ik handdoeken op 2 stoelen bij het zwembad neer. We gaan ontbijten, ons laatste onbijt in deze eetzaal. Mochten we volgend jaar terug komen staat er een nieuwe eetzaal, dat zijn in ieder geval de plannen, voor 2018 moet het klaar zijn. Na het ontbijt lezen we het nieuws op de kamer en gaan nog even naar het zwembad. De zon komt even door de wolken heen maar verdwijnt snel, gevolgd door een flinke regenbui. We blijven even onder de parasol zitten en hopen dat het snel droog is. Helaas, we gaan naar de kamer om alvast de rekening bij de receptie te betalen. We vragen naar Sari, maar die begint waarschijnlijk om 1 uur. Dan proberen we het vlak voor vertrek nog een keer om de rest van de stroopwafels af te geven. De hoteltaxi brengt ons om 16.00 uur naar het vliegveld. Sari staat ons uit te zwaaien. De chauffeur heeft het gaspedaal gevonden en binnen no time zijn we via de tolweg bij het vliegveld gekomen. Eerst door de controle met onze koffers. Ja hoor, er moet een koffer open. Die douanier vind het ook vervelend voor ons maar hij moet ook zijn werk doen. We hebben er alle begrip voor. Uiteindelijk blijkt dat een usb kastje met 5 ingangen het probleem was. Dat kennen ze niet in Bali. De koffer konden we weer inpakken en richting inchecken lopen. Het wil niet echt vlotten bij de balie. Het gaat heel rommelig. Dat belooft wat voor de rest van de reis. We moeten naar gate 4 lopen maar gaan eerst de lounge zoeken. Het was er druk maar achterin was er genoeg plek. Peter haalt eerst wat te drinken en gaan we daarna om de beurt kijken wat ze hebben liggen. Er waren sandwiches, mini gebakjes, satestokjes, komkommer, worteltjes en fruit, koffie,thee enz.

Ik heb veel series gekeken op mij tablet maar heb ook even kunnen slapen. Peter heeft veel kunnen slapen.
Op Schiphol aangekomen om half 6 dachten we door flink door te lopen snel bij de koffers te zijn. Door de douane ging vlotjes, maar de koffers bij de bagageband kwamen maar niet. Tot we op het bord zagen staan, alle koffers op de band. Wij intussen flink de ziekte er in, dus maar naar de KLM balie melden dat onze koffers niet op de band liggen. We moesten eerst een kwartiertje wachten. Niets dus. Weer nasr de KLM balie, ze ging meteen aan de slag. Ze belde ergens heen en kon in het systeem de kofferlabels achter halen. Ze vroeg hoe de koffers er uit zagen. Op dat moment ging Peter zijn mobiel, taxi, waar we waren. Peter uitgelegd dat onze koffers zoek waren en dat we nog even bezig zijn. Het meisje was slecht gehumeurd en zeer klant onvriendelijk. Het goede nieuws was, dat onze koffers ondertussen waren gevonden. Ze stonden ergens in het bagageruim. De koffers werden gelijk op de band gezet en ja hoor, daar komen ze aan. Handig, priotity labels op de koffers, niet dus.
Nu gauw naar meetingpoint lopen want daar zou de taxi chauffeur wachten. Niet dus. Peter weer bellen. Er zouden 2 chauffeurs onderweg zijn, 1 zou voor ons zijn. Na een half uur wachten, anderhalf uur nadat we geland zijn, komt de chauffeur aan. Een zeer aardige meneer met een luxe mercedes, net als op de heenreis. Voor de deur worden we weer afgezet. De vakantie zit er weer op helaas.

Maandag, 30 januari 2017.

De lucht ziet er bewolkt uit als we naar het restaurant lopen om te ontbijten. Er is vannacht een flinke bui gevallen. Na het ontbijt begint het een beetje op te klaren. We kleden ons alvast om en lezen het nieuws nog even op de kamer voordat we richting het zwembad lopen. Als de zon een beetje door komt gaan we het water in. Het water is behoorlijk fris maar zo gauw je er in zit, is het lekker. Nel komt ook in het water en we staan te praten in het water, springt er een kind achter Nel in het water. Nel schrok zich rot. Peter zegt: stop it! (kind komt uit rusland). Nel zei ook nog wat tegen dat kind. Komt later als we aan de kant zitten die vader van dat kind op ons af. We waren brutaal tegen zijn kind geweest en hij kwam even verhaal halen. Peter legt aan die man uit wat er was gebeurd, dat zijn kind vlak achter Nel het water in sprong, en dat er verder niets aan de hand was. Nee, zei hij, we hadden dat met de ouders eerst moeten overleggen, voordat we wat tegen het kind zeiden.
Wat een zeurpiet zeg, hij was niet eens in of buiten het zwembad aanwezig en kwam pas later.
S middags gaat het regenen, en om 3 uur gaan we naar de kamer.
We pakken alvast grotendeels de koffers in. Morgen de laatste dingen er in doen vlak voordat we gaan uit checken.
We gaan om half 7 richting Cemera. We drinken op ons gemak een drankje en bestellen voor allebei een hotplate. Een hondje komt weer naast mij zitten. Het is nog een puppy. Gisteren kwam hij ook bij ons zitten en hebben we hem stukjes kip gegeven.
Terug op de kamer hebben we serie gekeken voordat we gingen slapen.

Zaterdag, 28 januari 2017.

Na het ontbijt zijn we weer op zoek gegaan naar Sari. Dagen achter elkaar proberen we haar te pakken te krijgen maar krijgen bij de receptie steeds te horen: nee morgen is ze er weer. Peter had een email naar Sari geschreven om te vragen wanneer ze er weer zou zijn. Dat zou vanmorgen zijn om 8 uur. Helaas, we staan er weer voor niets bij de receptie. De receptie krijgt ook geen mobiel contact met haar. We vragen zo gauw ze in het hotel is of ze ons wilt bellen. Terug op de kamer gaat gelijk de telefoon, Sari. Ze was wat verlaat. Peter regelt nu telefonisch met Sari de hoteltaxi naar het vliegveld voor dinsdagmiddag, en een late uit check van onze kamer.
Daarna kleden we ons om, om naar het zwembad te gaan.
Van Simboo nemen we vandaag afscheid. Hij gaat met pensioen, misschien mag hij nog iets langer blijven maar dat weet hij volgende maand. Hij vertrekt morgen met zijn vrouw naar Jakarta om dingen voor zijn pensioen te regelen.

Het blijft nog steeds bewolkt, maar de temperatuur ongeveer is 30 graden. Met Nel ga ik het water in. Het water is behoorlijk aan de frisse kant. Eind van de middag begint het te waaien en we verwachten een regenbui, die niet komt.
We gaan wat eten en kijken nog een serie en gaan slapen.

Vrijdag, 27 januari 2017.

De dag begint bewolkt, maar na het ontbijt begint de zon voorzichtig door de wolken te komen. We kleden ons gauw om en gaan naar “onze” stoelen. Nel legt s morgens vroeg haar petjes op onze stoelen zodat wij om 7 uur de handdoeken kunnen neerleggen. Nog 4 nachten slapen/ 5 dagen van de zon genieten, en we vliegen weer terug naar huis. Als we in het zwembad zijn ziet Nel dat er iets op het strand aan de hand is. Een grote groep mensen staan in een cirkel om iets heen. We denken dat er iemand niet goed is geworden, en blijven in het zwembad. Later horen we dat vannacht een zeeschildpad eieren op het strand, in een kuil, heeft gelegd. Het waren 133 eieren zo groot als ping pong balletjes. Ze zijn heel voorzichtig uitgegraven en in een emmer gedaan. Ze worden naar Turtle Island of een nabij gelegen eiland gelijk gebracht. Het is heel ongebruikelijk dat een zeeschildpad op dit strand eieren legt.

We gaan even uit het water want we zijn rimpelig geworden. Nel gaat zich even omkleden in haar kamer en wij bestellen een cappuccino. Tegenwoordig zitten er 2 kleine koekjes bij. De vorige keer zat er nog een koekje bij. Ik denk dat er mensen zijn die hebben geklaagd, omdat het koekje zo groot was als een kruidnootje.

De zon brand behoorlijk en ik ga vrij snel het water weer in.
Joyce komt naar mij toe zwemmen en we hebben 3 uur in het water zitten babbelen. Echt een grappige vrouw, altijd heeft ze wel aparte dingen te vertellen. Ze heeft heel veel over de wereld gereist, alleen of met een vriendin.

Vanavond gaan we eerst wat drinken bij de Bamboo bar, en van daar uit kijken we wat het weer gaat doen. Blijft het droog, dan gaan we naar Cemera en anders eten we wat in de Bamboo bar.
Ondertussen kijken we naar het tennis op de tv. Het begint om zeven uur behoorlijk te waaien en we vrezen voor een regenbui.
We gaan hier wat eten. Het wordt een beefburger met frietjes. Al weken zeiden we dat we dat een keer willen eten in de Bamboo bar. Het was lekker om een keer te proberen. Voordat het gaat regenen komen we net op tijd het hotel binnen. Het was maar een kort buitje.

Donderdag, 26 januari 2017.

Allereerst wil ik Annika nog een keer feliciteren want zij was gisteren jarig. Vandaag ontvangt Ronald zijn bul 👨🏻‍🎓. Gefeliciteerd Ronald!!

Vroeg aan het ontbijt zaten we vanmorgen. Tijdens het ontbijt zag Peter dat een man bij de stoelen waar wij onze handdoeken hadden neer gelegd, zijn spullen neer ging leggen. Ik ben daar naar toe gelopen en vroeg of hij daar ging zitten. Hij vond het belachelijk dat ik mijn handdoeken op de stoelen had gezet. Ik zei tegen die man dat ik zat te ontbijten en dat het heel normaal was dat je voor het ontbijt je handdoek op een stoel legt en daarna gaat ontbijten, maar dan na het ontbijt, je gelijk gaat omkleden en terug naar je stoel gaat. Hij was het er niet mee eens. Geef hem geen ongelijk maar als het heel druk is moet je wel, anders heb je geen plek. Wij zaten om kwart over 8 ook op “onze” stoelen. Hij zou morgen om half 7 zijn handdoek op “onze” stoelen leggen. Prima zei ik, geen probleem.
Het water was vanmorgen behoorlijk fris na al die regenbuien van gistermiddag en avond.
Vandaag vertrekken Lenie en Hans naar huis. Wij zijn de volgende van de vaste groep die naar huis gaan.
We hebben om half 6 cocktail party tot half 7. We gaan er wel even naar toe.
Dat even gegaan, hebben we ook letterlijk gedaan. Het zou eerst buiten worden gehouden, maar omdat ze dachten dat het zou gaan regenen hebben ze het in het restaurant gehouden. Iedereen moest zitten en je zat zowat boven op elkaar. Als je vroeg was, had je wat te drinken gekregen, daarna zag je niemand rond gaan. Wij waren 10 minuten later….
Wij zijn weg gegaan en naar Cemara gelopen. Een heerlijke hot plate hebben we gegeten, gegrilde kipfilet met boontjes, worteltjes en crispy frietjes.

Maandag, 24 januari 2017.

Vanacht heb ik niet zo goed geslapen. Ik was om 6 uur wakker. Ik ben gelijk de handoeken op de stoelen gaan leggen. Daarna ben ik in bed het nieuws op mijn tablet gaan lezen.
Kwart over 7 zitten we aan het ontbijt. Het is gelijk al behoorlijk benauwd en de zon schijnt volop. Na het ontbijt gaan we ons gelijk omkleden en plonsen we al vroeg in het zwembad.
Vandaag probeer ik geen zonnebril op te doen want ik heb weer eens witte randen in mijn gezicht staan. Het lijkt net of ik een skibril op heb gehad. Ik hoop dat het nog bij gaat kleuren.
Het is nog precies een week en dan vliegen we weer terug naar huis. Wat zal het qua temperatuur een overgang worden.

Vanmiddag heb ik een tijd aan het zwembad liggen lezen. Een goed boek over de expeditie op de berg K 2. Het boek had ik om 6 uur uit.
Vanavond hebben we bij Kesuma gegeten. We zaten eerst aan het strand, maar het stikte daar van de muggen en het stonk, vanuit de zee, naar rotte vis. We zijn binnen gaan zitten. Ik bestelde gegrilde fish fillet, en Peter had chicken steak. Het smaakte heerlijk. Je kreeg er weer heerlijke verse uitgeperste knoflook bij in een schaaltje en een schaaltje verse pepertjes. Ik heb heel wat knoflook op…. Schijnt goed voor de bloeddruk te zijn. Peter kon zo een lepeltje pepertjes eten. Bij mij zou het stoom uit mijn oren komen. Voor 200.000 roepia, ongeveer 14 euro, hadden we gegeten en gedronken, inclusief de fooi.
We wandelen weer terug en komen Hans en Nel tegen bij de trap in het hotel. Zij hebben bij Cemara gegeten en ze dachten dat wij daar ook heen gingen.
Morgen is Eka jarig. Met haar baby gaat alles goed. Hij/zij schopt behoorlijk vertelde ze. Ze hoopt dat het een jongetje is.
Joyce is ook morgen jarig. Mocht het morgen niet zo benauwd weer zijn gaan we even kijken of we een kleinigheidje voor haar kunnen vinden bij de winkels. Ze wilt er zelf niets aan doen maar van het hotel krijgt ze een taart en bloemen.
Het is nu 21.00 uur en ik ga nog even een serie kijken en dan gaan de ogen weer toe.

Zondag, 22 januari 2017.

We kunnen gisteravond moeilijk in slaap komen. Om kwart voor 12 zaten we nog op het balkon. De wekker gaat om 7 uur vanmorgen. Met moeite stap ik uit bed. Pak gauw wat handdoeken en leg ze bij de 5e parasol neer. Helaas is ons oude stekkie weer bezet door een jong stel uit Nederland. Ze gingen gisteren naar Denpassar om een aantal tripjes te boeken, komen ze bij dat reisbureau aan en wilden betalen, waren ze hun pincode van hun creditcard vergeten. Dag tripjes naar Borneo, Sulawesi. Voor niets zijn ze naar Denpassar met een taxi gegaan.
Vanmorgen is het bewolkt weer, maar in de verte zien we het wat lichter worden. Gisteren was het 32 graden en de gevoels temperatuur was 43 graden. Heel benauwd weer. Vandaag zal het weer denk ik hetzelfde zijn.
Vanmorgen is het bewolkt weer en valt er een regenbui. Daarna is het weer even droog, dan volgt er weer een regenbui. We gaan terug naar de kamer en kijken een serie en als het weer droog is gaan we bij het zwembad zitten. De zon komt er niet echt door, maar we gaan toch het zwembad in. Na een uur gaan we eruit. Peter gaat muziek luisteren en ik kijk een serie op de tablet. Af en toe komt Nel even een praatje maken voordat zij naar hun kamer terug gaan. Wij gaan om 10 over half 6 naar de kamer om ons om te kleden.
Vanavond gaan we bij Bobby’s nasi goreng eten.
Wat viel dat tegen. We rekenen af en lopen onder de paraplu terug naar het hotel.

Ondergaande zon.

Restaurant Bobby’s

Vrijdag, 20 januari 2017.

De afgelopen dagen zijn er in de morgen regenbuien, en s middags is het weer een zonnige dag.
De ontbijtzaal heeft nog steeds lekkages in het rieten dak. Behalve dweilen wordt er niets aan gedaan. Het ontbijt is iedere morgen prima.
Vanmorgen waren “onze” stoelen bezet. We gaan een stukje verder zitten en komen naast Joyce te zitten. Dat heb ik geweten. Ik liep even naar Nel om te vragen of ze iets tegen kriebelende muggebeten had. Er komt gelijk een flesje uit haar tas die ik mag houden. Ria, die naast haar zit kwam gelijk met een afterbite stift aanzetten en smeert het op 5 muggebeten in mijn nek. Het prikt maar het helpt gelijk.
Ik loop terug naar mijn stoel en gelijk spreekt Joyce mij aan. Ik dacht shit, hier sta ik wel even… op een gegeven moment ben ik maar naast haar gaan zitten om alle verhalen aan te horen. Ze vertelde over familie, woning, vriendinnen, reizen die ze heeft gemaakt enz.
Ik vond het ook wel zielig, ze reist alleen en heeft niet veel aanspraak.
We hebben s middags weer heel wat uren in het water gelegen. Hier en daar maak je in het zwembad een praatje. We gaan om half 6 naar de kamer. Vanavond gaan we bij Cemera eten.
Voordat het druk wordt hebben wij de bestelling al door gegeven. Er vaart vlak voor zonsondergang een cruiseboot in de verte voorbij. Het is een mooi gezicht.

Dinsdag, 17 januari 2017.

De wekker gaat dit keer om kwart voor 7. Na een slecht geslapen nacht strompel ik naar de badkamer. We gaan iets eerder naar het ontbijt. Tot onze stomme verbazing zitten er al aardig wat mensen. Helaas zien we Joyce, ma Flodder, ook aan komen lopen. Zij is ook een Obi, en we herkennen haar gelijk van een paar jaar geleden. Als je eenmaal contact met haar heb gehad kom je er niet meer vanaf. Dat wordt nog een hele uitdaging. We zullen het vandaag zien.
Wij zitten al een tijdje aan het zwembad als we Joyce voorbij zien lopen. Gelukkig, ze herkent ons niet meer, en ze loopt ons voorbij. Met Hans en Nel is het alsof we ze pas hebben gezien. Nel is nog een beetje wiebelig zoals ze het zelf noemt, van de vliegreis, en ik fungeer als wandelstok vandaag, als ik naast haar sta of loop.
Nadat ze smiddags even op bed heeft gelegen gaat het beter met haar.
De zon heeft zich vandaag niet veel laten zien maar alles beter dan een regenbui. We hebben s middags nog even gezwommen en met Uk en Elly staan praten.
Vanavond eten we bij de Bamboo bar. We zagen gisteren de menukaart en zeiden gelijk, hier gaan we morgen eten. Even geen trek in nasi of cordon blue maar iets anders.

Toch worden de plannen veranderd. Nadat we bij de Bamboo bar wat hebben gedronken zijn we bij het Italiaanse restaurant Basilico
terecht gekomen. Het stortregent inmiddels. Peter besteld een heineken biertje en ik een bananen juice. Vooraf kregen we een plankje met erop sneetjes brood, crackers en 2 soepstengels en een bakje met 2 “sausjes”.
Heel smakelijk. We geven onze bestelling alvast door. Spagetti Bolognese voor mij en Peter neemt entrecote met frietjes. Prima gegeten daar.
Gelukkig is de regenbui wat minder geworden en lopen we snel terug naar het hotel.

Maandag, 16 januari 2017.

Gisteren regende het. S middags was het droog maar bewolkt weer. We hebben er een kamerdag van gemaakt. Heerlijk series kijken. We waren van plan om eind van de middag pizza te halen maar bleek dat de Bamboobar vanaf 18.00 uur was verhuurd voor een private event. De gasten van het hotel konden er geen gebruik van maken. Dan naar Cemara. We hebben snel gegeten want er kwam weer een donkere regenbui aan. Droog kwamen we op de kamer aan.

Vanmorgen zaten we weer vroeg aan het ontbijt. Het regent een klein beetje. De matrassen liggen wel bij het zwembad maar niet op de strandstoelen. Hopelijk blijft het vandaag droog.
De Obi’s komen vanmorgen in het hotel aan. De rust is dan weg. Ze liggen om 6 uur s morgens al in het zwembad en alle stoelen liggen dan vol met handdoeken. Ik ga niet de wekker om 6 uur zetten voor een plekje aan het zwembad. We wachten het wel af.

We zien alleen Ria en Nico vandaag verschijnen aan het zwembed. Ze laten weten dat Hans en Nel goed zijn aangekomen en liggen te rusten. Morgen zullen we ze wel tegen komen.
Eind van de middag begint het weer te regenen. Het stopt vrij snel weer. We gaan toch naar de kamer om ons om te kleden. Vanavond gaan we eerst naar de Bamboobar om half 6. Ik neem een mix juice en Peter een biertje. Het tweede drankje is gratis dus heb ik nog een glas mix juice opgedronken. Het begint inmiddels te stortregenen. Het valt met bakken uit de lucht. We bestellen een pizza en gaan die op de kamer opeten.
De mensen die ons aanspraken bij Cemara en een chauffeur zochten hebben morgen een dag met Putu afgesproken, die mevrouw kwam naar ons toe om het te laten weten dat ze bij Putu hebben geboekt.
Peter hield de pizza’s boven zijn hoofd als we terug lopen naar het hotel. We zijn net 2 verzopen katten. Gauw omkleden en pizza eten voordat hij koud is. Wat over is, bewaren we in de koelkast voor morgen, tussen de middag.
Allebei kijken we nog een serie voordat het licht uit gaat.