Maandag, 23 mei 2016.

Allereerst Ronald hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag.
Na het ontbijt willen we eerst op zoek gaan naar Sari. Dankzij haar hebben we de kamer met zeezicht gekregen. We zijn al een paar keer eerder naar haar op zoek geweest maar toen was ze ziek. We hebben weer een tas met stroopwafels en snoepjes voor haar mee genomen. Ze is nl. gek op de stroopwafels. Helaas horen we dat ze er niet is op dit moment en later op de dag aanwezig is. Morgen maar weer een poging wagen. Voor Eka, van de kidsclub, hebben we ook stroopwafels en snoepjes meegenomen. Ze is aanwezig in de kidsclub en ze vindt het zo leuk dat we langs komen. We babbelen wat met haar en lopen daarna weer terug naar onze kamer om ons om te kleden. Het is weer behoorlijk warm vandaag. Simboo heeft een nieuwe parasol bij ons gezet dus zitten we weer op onze vaste stek. Rob en Sandra hebben een andere parasol gekregen. Simboo is gepromoveerd tot assistent manager, wat hij ook verdiend voor zijn harde werken.
We hangen de hele dag weer in het zwembad, vergezeld door Rob af en toe.
Het is om 6 uur weer tijd om een restaurant op te zoeken. Dit keer kiezen we voor Cemara. Van te voren hebben we Wayan gevraagd of hij er vanavond is. Hij staat ons op te wachten. Er
zijn al een aantal tafels bezet en een grote tafel voor 16 personen staat gedekt. We vragen hoe laat die gasten komen want dan bestellen we voor ze arriveren. Vanavond eten we cordon blue met frietjes. Ik moet zeggen dit keer was het heerlijk. Het wordt behoorlijk druk, en na het afrekenen lopen we nog even langs het tempeltje van het hotel. Die waren ze vorig jaar aan het renoveren.
Op de kamer gaan we nog even lekker series kijken.

Zondag, 22 mei 2016.

7 Uur gaat de wekker. Er was vanacht een feest wat tot half 5 duurde. Gelukkig hebben we er niet heel erg last van gehad. Van te voren is wel iedereen in kennis gesteld over het feest dat het laat kon worden. We wilde de drukte bij het ontbijt ontlopen door vroeg te gaan. Tijdens het ontbijt wordt er verderop een aantal grote takken van een boom afgezaagd. Na het ontbijt zijn we terug naar de kamer gegaan en heb ik nog even geslapen. “Onze” parasol is opeens verdwenen bij de stoelen dus zijn we een plekje opgeschoven. Sandra en Rob zijn vandaag weer een dag aan zee, en Rob kwam weer een praatje maken in het zwembad. Niet dat er iets zinnigs uit kwam. Hij heeft wel iets weg van Rob Geus. Rob vertelde dat hij met brompot Louis vanmorgen had gesproken en had gevraagd of hij soms had geklaagd over die boom. Dat daarom de takken eraf werden gehaald. Maar dat was niet het geval. Wij hebben in ieder geval geen last meer van ze want Louis en Ria zitten tegenwoordig aan zee. De parasol van Rob en Sandra is kapot en staat nu scheef. Toen Rob vroeg of ze hem konden maken kreeg hij als antwoord dat dat morgen zou gebeuren. Het duurt op Bali altijd even voordat iets gemaakt wordt. We zullen het morgenochtend zien.
De heren gaan nog een biertje drinken die Rob uit zijn ijskast gaat halen en drinken het op het strand op. Bij de Bamboo bar zaten ze van de week op een 5 persoonsbank en kregen ze te horen dat ze daar niet mochten zitten van een serveerster. Toen Peter vroeg waarom niet, vertelde ze dat er vaste gasten op die bank zaten en dat het hun laatste avond was. Er stond geen gereserveerd op de tafel voor de bank. Dus Peter zei, die mensen kunnen erbij komen zitten. Geen problemen maar daar was de serveerster het niet mee eens ze moesten weg. Toen Peter zei
ik bel Stefan Muller, haar baas, wel even mochten ze opeens blijven zitten. Niet dat ze weg waren gegaan anders.
Ik ben naar de kamer gegaan als de heren hun biertje op het strand nuttigen. We gaan vanavond weer eens bij Kesuma eten. Vooraf hebben we Vietnamese loempia’s gegeten. Daarna nemen we allebei vis, Peter de red snapper en ik de tonijn. Na het eten lopen we op ons gemak weer terug naar het hotel.

Zaterdag, 21 mei 2016.

Ik leg om kwart voor 8 de handdoeken neer vanmorgen want er zijn grote groepen Fransen en Australiërs gisteren gekomen. We gaan om 9 uur ontbijten en kunnen nog net een plekje vinden in de ontbijtzaal. Na het ontbijt even het nieuws lezen en dan naar het zwembad. Het is weer een stralende warme dag. Ik begin helaas te vervellen maar we hebben nog 2 weken om een bruine kleur te krijgen.
Sandra en Rob zijn een dag er op uit getrokken met een chauffeur.
We liggen veel in het zwembad om steeds weer even af te koelen.
Aan het eind van de middag kleden we ons om, om naar restaurant Bobby ’s te gaan. Het is er al druk. Vandaag is het volle maan en die schijnt in de zee. Mooi om te zien. Vandaag eten we weer eens nasi. Peter vind de nasi een beetje flauw en gooit er een halve fles sambal er over heen. Terwijl ik de rode peper stukjes er uit vis anders sta ik in brand. Half 8 zijn we klaar en lopen we terug naar het hotel. Ik werk de blog bij en we gaan zo series op de iPad kijken.

Donderdag, 19 mei 2016.

Ik heb om half 8 handdoeken op de stoelen gelegd voor als we in de loop van de morgen naar het zwembad gaan. Peter laat ik slapen tot 9 uur. Vanacht zei hij dat de pijn minder was geworden in zijn teen. De planning was om vandaag met Sandra en Rob en Putu op stap te gaan. Helaas gaan wij niet mee want ik denk dat het niet goed is voor Peters teen. De ontbijtzaal was afgeladen en we eten gauw wat en gaan daarna naar de kamer. Het is zonnig weer en behoorlijk warm. We gaan om half 11 naar het zwembad. Ik ga gelijk het water in en Peter wacht nog met zwemmen. Om een uur of 12 krijgen we trek in een cappuccino en we bestellen er 2. We zien het meisje het klaar maken, neemt nog een bestelling aan van een andere gast, gaat het bonnetje halen en komt dan onze richting uit. Gevolg de koffie is koud wat we al dachten. Kijk, als je er een euro voor betaald zeg je laat maar zitten maar nu was het 7 euro. Dan mag je wel warme koffie voor krijgen. Peter loopt naar het restaurant en zegt dat de koffie koud is en dat we nieuwe willen hebben. Het meisje komt onze volle kopjes ophalen en zegt niet goed? Nee , zeg ik de koffie is koud. Oh zegt ze koude koffie, 3 x zegt ze sorry. Komt ze even later met ice coffee. Ik had met haar te doen, maar ze kon het weer mee nemen. Eindelijk komt een manager met warme cappuccino aan lopen en een hoop excuses. Ze zegt alleen nog: de rekening komt zo. We zuchten weer en zeggen dat we die al betaald hebben. Weer excuses.
S middags dobberen we in het water en gaan om 5 uur naar de kamer om te douchen. Oja, geen warm water vandaag tussen 06.00 uur en 19.00 uur s avonds, kregen we gisteravond te lezen d.m.v. een brief onder de deur.
S avonds besluiten we bij Cemera te gaan eten, lekker dichtbij. Daarna series kijken en op tijd gaan slapen.

Woensdag, 18 mei 2016.

Als we om kwart voor 9 eerst de handdoeken op de stoelen aan zee willen leggen zijn de plekken naast Rob en Sandra al bezet. Ook de plekken bij het zwembad, waar we vaak zitten, zijn ook bezet. Dus dan maar ergens anders onze handdoeken neer gelegd. We gaan daarna ontbijten en 3 kwartier later naar de kamer om nog even de kranten te lezen. Om half 11 gaan we het zwembad in. Het is behoorlijk druk geworden en voor morgen moet ik de wekker vroeger gaan zetten zodat we weer bij het zwembad kunnen liggen. S avonds zijn we op ons gemak richting Kesuma gelopen. Er waren weer een aantal tafels bezet. We bestellen vooraf allebei kleine loempia’s en daarna de kipsate, die heerlijk was maar frietjes kunnen ze dit keer niet bakken, slappe hap. Het zal door de drukte komen dat ze het niet aan kunnen. Na het eten lopen we in het donker terug. Bij hotel Mercure is een trouwerij aan de gang. De ceremonie hebben we helaas niet gezien op het strand, maar alle wit bekleede stoelen met blauwe linten en een witte overkapping waar ze onder moeten staan , staat nog op het strand. Het pad er naar toe ligt vol met bloemblaadjes. Er speelt een bandje en het gezelschap zit lekker te eten. We wandelen verder naar ons hotel. Vlak voor het hotel krijgt Peter weer behoorlijke steken in zijn teen. Hij strompelt naar boven en gaat gelijk in bed liggen. Gelukkig heb ik nog extra medicijnen voor de vakantie aangevraagd bij de dokter en geef ik die aan hem. Ik laat hem lekker slapen en ik kijk series op mijn ipad voordat ik ga slapen.

Dinsdag, 17 mei 2016.

S Ochtends vroeg om kwart voor 8 nog gauw even de blog maken van gisteren. Daarna is het tijd om te gaan ontbijten. Putu heeft nog niets van zich laten horen, hij is ziek, dus kunnen we nog niet met hem op pad. We besluiten vandaag aan het zwembad te gaan zitten, zodat we minder snel verbranden dan aan zee. Rob en Sandra zitten aan zee, dus vandaag rust op het strand. Vanmorgen hebben we vanaf 10 uur tot 13.00 uur in het water gelegen. Rob zette natuurlijk het zwembad weer op stelten. Het bed van Rob en Sandra kraakt en daar worden ze elke nacht wakker van. Dus gaat Rob vragen aan de schoonmakers van de kamer of ze dat kunnen oplossen. Een paar uur later loopt Sandra naar de kamer om te kijken wat ze er aan gedaan hebben. Hebben ze een nieuw matras gekregen en het bed kraakt nog steeds. Rob klagen bij de receptie. Gelukkig staat er een Nederlandse stagiaire waar hij het aan kon uitleggen. Na veel moeite is het juiste woord om een nieuw bed te krijgen: krakie.
Eind van de middag lopen we naar het strand voor de dagelijkse dag afsluiting. De whiskey van Rob komt er bij en een biertje voor de heren, de dames drinken water. Half 6 breken we op en gaan we naar onze kamer. We zijn eigenlijk doodop van de zon, het geklets, dat we geen zin hebben om uit eten te gaan. We gaan een pizza halen bij de bamboo bar. Het is er behoorlijk druk en we moeten zeker een half uur wachten voordat onze pizza’s klaar zijn. We eten het op de kamer op en kijken nog even tv.

Maandag 16 mei 2016.

Vanmorgen met z’n vieren, wel bekend inmiddels wie, ontbeten. Je bent wel gelijk wakker als je gezamenlijk ontbijt. Op een gegeven moment kan je niet meer eten door pijn in je kaken van het lachen. We zitten helemaal achterin de zaal zodat zo min mogelijk mensen last van ons hebben. De mensen die het wel horen zijn Nederlanders en kunnen er wel om lachen. Onze Louis hebben we omgedoopt naar de naam Harry want bijna elk gesprek gaat wel over hem. Van de week bestelde hij 2 glazen bier en de jongen komt het brengen en hij zegt die hoef ik niet want je hebt met je handen er aan gezeten en daar heb je mee gepiest. Hij spoort echt niet. De volgende dag zitten ze aan de rand van het zwembad met hun stoelen, maar dan omgedraaid naar de zee,roept hij iemand erbij en klaagt hij dat de heg te hoog is zodat hij de zee niet kan zien. Volgende dag, heg met schitterende bloemen er in, een stuk korter en bloemen weg. Vonden ze de heg eigenlijk nog te hoog. Ben benieuwd wat de dag erop gebeurd.
Wij zitten weer aan zee waar volop wind staat. We zijn zelfs met Rob de zee in geweest. Helder water, je kan de visjes zien zwemmen. Vanmorgen komt Rob met een opgerolde handdoek in een plastic zakje aan lopen en geeft het aan Peter. Had hij de bloemen van de kamer mee genomen omdat hij Peter zo waardeert……..Wij lachen. De bloemen waren al dood zo te zien en Rob geeft ze aan de tuinman. Die ze vervolgens in de prullenbak gooit.
Sandra zorgt voor Rob zijn natje en droogje want die rent maar heen en weer en ligt de hele dag in de zon te bakken. De heren drinken nog een biertje aan het eind van de dag, en nog een biertje, Sandra en ik houden het op de non alcoholische drankjes.
We gaan met z’n vieren vanavond bij Kesuma eten. Ze halen ons op om 19.00 uur. De chocola en de sigaren hebben ze voor ons mee genomen. We wandelen op ons gemakkie richting Kesuma. Er staat een behoorlijke wind. We nemen 2 porties spring Rolls als voorafje. Daarna neem ik de gegrilde fish fillet, Peter en Rob nemen tonijn en Sandra rijst met groente en kip ( helaas met kip nuggets). Daarna houden we het voor gezien en rekenen af en lopen terug naar het hotel. Op de kamer nog even een serie kijken en mijn ogen vallen om 23.00 uur dicht.

Zondag, 15 mei 2016.

Vandaag is het bewolkt en er zijn regenbuien voorspelt. We leggen voor het ontbijt de handdoeken op de stoelen naast die van Sandra en Rob. In de ontbijtzaal is het behoorlijk warm. We nuttigen ons ontbijt en gaan ons gelijk omkleden op de kamer. Als we onze kamer verlaten staat de schoonmaker al voor de deur. We lopen naar het strand en smeren ons goed in als we op onze stoelen zitten. Er staat een lekker
windje zodat het niet zo warm is. Rob en Peter gaan samen zwemmen, Sandra ligt lekker te zonnen, en ik ga even later ook een plonsje nemen in het zwembad. Ik zeg Ria even goedendag, haar man ligt gelukkig nog op zijn stoel en we babbelen even en daarna ga ik uit het zwembad. Vrij snel krijgen we een regenbui over ons heen. We schuilen onder de parasol want de regenbuien duren hier meestal niet lang. Sandra en Rob vertellen dat ze gisteren naar Hardy’s zijn gelopen om boodschappen te doen, waaronder chocola voor ons, hebben ze alle boodschappen in een doos gekregen en willen ze de Hardy’s bus terug nemen gaat hij niet meer. Konden ze met een taxi terug naar het hotel. Ook weer een bezuiniging van het hotel dat ze het busje naar Hardy’s s avonds niet meer laten rijden.
‘S middags schijnt de zon weer volop en liggen we weer een tijd in het zwembad. Rob zou met zijn Engelse vriend vandaag gaan jetskiën maar opeens had Rob rugpijn of was het nou buikpijn…
Wordt vervolgt misschien.
We beginnen een aardig kleurtje te krijgen en morgen gaan we misschien weer aan zee zitten. Om 5 uur als de heren hun biertje op hebben gaan we naar de kamer om te douchen en daarna bij Bobby ’s te gaan eten. Daarna volgt de Grand Prix waar we naar gaan kijken.

Zaterdag, 14 mei 2016.

Ik was al vroeg wakker en lees alvast de kranten voordat ik Peter wakker maak. Half 9 maak ik hem wakker. In het begin van het ontbijt komen we Rob en Sandra tegen. We gaan aan een tafel van 4 personen zitten. Tijdens het ontbijt hebben we het over Louis en Ria die we alle 4 in het hotel hebben leren kennen. Voor Rob en Sandra 1 jaar geleden en wij 3 jaar geleden. Ik denk dat het hele hotel hem kent. Hij is de grootste onbeschoftste man die ik ken. Een grote mond tegen het personeel van het hotel of in het restaurant waar hij gaat eten. Tegen iedereen klagen en in elke zin gvd zeggen. Als je het over de duivel hebt, komen Nico en Nel aanlopen. Ik dacht dat er een grapje werd gemaakt maar helaas. Ze komen een stuk achter ons zitten. Rob gaat als eerste langs hun tafel om gedag te zeggen en vlucht als Sandra hun gedag komt zeggen. Wij besluiten niet langs te gaan want misschien kennen ze ons niet meer. Wij horen dat hij al flink zit te foeteren over het ontbijt. Wij hebben het met z’n vieren heel gezellig tijdens het ontbijt en lachen wat af.
Rob en Sandra gaan op het strand zitten omdat daar meer wind staat. Wij blijven nog een dag bij het zwembad zitten. We komen ze vrij snel in het zwembad weer tegen. Later in de middag drinken Peter en Rob een glaasje whiskey, die Rob had meegenomen uit Nederland. Peter besteld voor de heren nog een biertje en daarna moet Rob gauw naar zijn kamer om Sandra haar rug te wassen ;-). ( zoals hij zelf zegt)
Als Putu tijd heeft gaan Sandra en ik binnenkort samen naar de markt in Ubud, en de heren zetten we bij een restaurant af zodat wij op ons gemak kunnen rond kijken.
Wij gaan bij Bobby ’s eten, nasi goreng met saté en een gebakken ei, en 1 bier en een mix juice, kost 8 euro. Een koopje en heerlijk. Daarna gauw terug naar de kamer want de kwalificatie van de Formule 1 begint om 8 uur.

Vrijdag, 13 mei 2016.

We zijn gisteren laat gaan slapen, 1 uur, dus de wekker hadden we om half 9 gezet. We eten weer de bekende eitjes op toast en croissantjes erbij. Het was zo bloedheet in de ontbijtzaal dat we binnen een half uur al op de kamer terug waren. We gaan ons omkleden en gaan gelijk het zwembad in. Heerlijk is het water. We praten nog met het stel uit Groningen en opeens hoor ik Peter zeggen: Rob en Sandra zijn er. Wij kijken ze stomverbaasd aan want wij verwachten ze pas veel later. Hun kamer is nog niet klaar dus krijgen ze een tijdelijke kamer om zich op te frissen en om te kleden. Ze komen gelijk het zwembad in en het is gelijk gedaan met de rust. Ik heb zo n pijn in mijn kaken van het lachen s middags om Rob, hoe hij mensen in de maling neemt, dat ik even het zwembad uit ga. Peter kan er ook wat van trouwens. Ik schaamde mij af en toe kapot. Morgen zitten Rob en Sandra op het strand…. We komen ze wel in het zwembad tegen. Ze gaan om half 4 kijken of hun kamer klaar is en een paar boodschappen doen.
Wij gaan om kwart voor 5 naar de kamer. Om 6 uur besluiten we naar Kesuma te lopen. Het is een aardig stukje lopen en we denken net dat het restaurant weg is omdat ze buiten een heel overdekt gedeelte op het strand hebben gemaakt en we het daarom niet herkenden. Dezelfde meisjes werken er nog en ze kenden ons nog. We hebben heerlijke gegrilde fish fillet gegeten, Peter met Balinese saus en ik met verse gepureerde knoflook. Het was heel lekker. Daarna weer terug wandelen naar het hotel.