De wekker staat vanmorgen een uur later. Ik hoef geen handdoeken neer te leggen want
hebben met Putu afgesproken om 9 uur. Om 8 uur ontbijten we, en daarna even terug naar
de kamer. Op het moment dat we de kamer in willen staat er een schoonmaker voor de
deur. Peter zegt gelijk, ik wil je even wat laten zien. De rookmelder op onze kamer is
helemaal afgetapt, zodat hij niet meer werkt. Hij legt het die meneer uit en zegt tegen
hem, vanmiddag ga ik praten met de manager over dit. We hebben natuurlijk al een
brandje meegemaakt op de kamer van Deborah een paar jaar terug.
Om kwart voor 9 komt Putu aangelopen met een sikje onder zijn kin. Ik doe de groeten
van Lisanne aan hem en hij zegt gelijk: oh die heb ik nog gesproken op facebook. grappig.
We vertrekken naar Carrefour, shoppingcentre, en moeten nog even wachten voordat het
open gaat. Peter en Putu zijn eerst een mooie auto aan het bekijken die daar te koop
staan. Putu blijft nog bij die mooie auto kwijlen en wij gaan samen naar boven, naar
de winkels. We zijn eigenlijk op zoek naar een shirt  voor Peter aangezien die nog
thuis liggen. Voordat we de winkel binnen gaan staat heel het personeel van de winkel
in een erehaag met hun handen gevouwen. Je voelt je net een koningin als je er door
heen loopt. Echt leuk. De t shirts hebben ze niet en ze hebben leuke slippers voor Peter
maar hij denkt er nog even over na. Voor de rest kopen we 10 flesjes orange drank en 2
pakjes kaugom. Dan wordt het Putu zoeken. Wij staan beneden te wachten en zien hem
boven staan te praten. Even later komt hij er aan. We rijden door naar La Gallaria wat ook
een shoppingcentre is. Waar zullen we nou als eerste heen gaan…… Ja hoor de Apple Store.
Het was al te verwachten. Een voordeel is dat het er heel lekker cool is. Putu kijkt zijn
ogen uit. Hij besluit nog even rond te neuzen daar en Peter en ik gaan verder kijken. Eigenlijk
is het niet zo heel bijzonder daar. We zijn vrij snel uitgekeken daar en komen Putu nog beneden
in de hal tegen.
We gaan naar de Starbucks die pas is geopend. We nemen alle drie een cappacino. We gaan
op een bank zitten en daar laat Peter Putu spelen met zijn ipad.
Hij vindt het prachtig en doet een aantal spelletjes. We besluiten naar Jimbaran te rijden waar
we met zijn drieen in de loop van de dag gaan eten in een visrestaurant. Eerst willen we wat
gaan drinken. Putu weet wel een leuk restaurant. Het is een stukje rijden maar het is het wel
waard. We parkeren de auto en lopen richting restaurant. Het is omgeven met een grote tuin
en villa’s, die niet bewoond zijn. Peter en Putu gingen dat even controleren. Bij het
restaurant aangekomen ligt er een zwembad. We lopen helemaal door en zien een schitterend
uitzicht over de zee. (indische oceaan). Het ligt heel hoog en als je
naar beneden kijkt zie je een schitterend wit strand. Het water is blauw en het koraal zie je
er door heen. Er is een probleem je moet heel wat traptreden naar beneden lopen. Dat zijn
we niet van plan. We bestellen lekker iets kouds te drinken en genieten van het uitzicht.
Tot de rust voorbij is. Een buslading Chinezen komen ook wat drinken. Ze gaan voor ons neus
staan zodat wij geen uitzicht hebben. Peter zegt nog, kom gezellig op schoot zitten. We
houden het voor gezien. We rekenen af en willen naar de uitgang lopen. Er staat een vrouw
een chinees te fotografen. Peter gaat naast die man staan en die man vindt het geweldig.
Peter zegt: ik ben de baas van dit restaurant. Hier kreeg hij veel spijt van. Iedere chinees wilde
met hem op de foto. Putu en ik lagen in een deuk van het lachen. Helaas heb ik er geen foto
van gemaakt.
We rijden weer verder richting het visrestaurant. Daar aangekomen worden de autodeuren
al opengetrokken voordat de motor uit is. We worden naar buiten geleid, maar daar is het
snik heet. We besluiten binnen te eten, vlakbij de deuren zodat er een briesje naar binnen
waait. We kunnen onze vis aanwijzen die we willen hebben. De meneer laat garnalen zien,
rode snaper, en die kiezen we ook. We zeggen dat we hem helemaal schoon willen. Hij
wordt gegrild en we krijgen er groente en rijst bij met sausjes. Ik heb nog nooit zo een
lekkere snapper gegeten. Ik heb er knoflook over gedaan, heerlijk. Peter vond het iets
minder. Putu had vissoep gegeten, daar moet ik al helemaal niet aan denken.
De man ging alleen aan een tafel naast ons zitten en zat ons constant aan te staren of
we een bezienswaardigheid waren. Heel irritant. Gelukkig ging hij na een kwartier weg.
Ik heb heerlijk gegeten en zat echt vol. We rijden terug naar het hotel en besluiten nog
even het zwembad op te zoeken. Even omkleden in onze kamer,de rookmelder is vervangen
trouwens, en op naar het zwembad. Het is kwart over 4 en we hebben nog even de zon.
We liggen tot kwart voor 6 bij het zwembad in de hoop Prapta nog even te zien. Hij had
vandaag een test en we zijn benieuwd naar zijn uitslag. We zien hem niet en gaan naar
de kamer. Peter heeft nog trek en geen zin om de hele tijd op de kamer te hangen. We
besluiten naar Bobby’s te gaan en daar iets te drinken en eventueel iets kleins te eten.
Peter neemt sla met frietjes en ik neem spagetti. Had ik beter niet kunnen doen want
de spagetti was koud. Ik had het terug kunnen sturen maar voel mij dan zo’n zeur, dus
heb ik het opgegeten, niet alles. We gaan terug naar het hotel en zien Prapta zitten
bij de handdoekenservice. We vroegen hoe de test is gegaan en hij heeft hem weer niet
gehaald. Dit keer 78% van de 80% die hij moest halen. Hij wordt nu door verwezen naar
een ander cruiseship waar hij nog een keer de test mag doen. Hij was zeer teleurgesteld
in zichzelf en was echt een beetje down. We vrolijken hem weer een beetje op, geven
een pakje sigaretten en wensen hem een fijne avond. Wij gaan naar de kamer om nog
een filmpje te kijken en te lezen en dan gaat het licht weer uit.

Vanmorgen weer vroeg ontbijten. Zijn die onbeschofte Jappaners weg komen de
Chinezen aanzetten. Ook deze Chinezen hebben geen manieren bij het ontbijt.
Ze slurpen hun eten naar binnen vanaf hun bord en als ze bij het eggstation
staan willen ze de bakken met groente voor een omelet mee nemen naar hun
tafel. De koks kunnen nog net de bakken uit de handen van de Chinezen trekken.
Ze praten ook heel hard in de hotelgang s morgens vroeg en ze “vergeten” ook
de wekker uit te zetten in de kamer naast ons. Heel fijn allemaal. Maar vanavond
pakken we ze terug, er is Grand Prix op de tv, dus de volumeknop gaat omhoog.

Peter smst met Herris hoe het met Elleni is. Ze ligt nog steeds in het ziekenhuis.
Het gaat nog niet zo goed met haar. We hopen maar dat het gauw beter wordt.
Ook Putu smssen we om te vragen of hij tijd heeft vandaag. Helaas, vandaag niet
maar morgen staat hij tot onze beschikking vanaf 9 uur. We willen dan naar
Carrefour en naar La Galleria. Twee verdiepingen met sjieke winkels. Er zit zelfs
een officiele Appleshop, ik hoop die te vermijden maar de kans is niet groot.
Peter zal wel als een magneet de winkel in worden getrokken. Ik vind het al
verdacht dat hij vroeg of we de visakaart bij ons hadden. Nu laat ik het kaartje
“per ongeluk”in de kluis liggen en verander de code.
We hopen dat de Starbucks klaar is. Er zijn ook heleboel mooie schoenenzaken.
Ik stuur Peter en Putu wel naar de Applestore en ik ga wel op schoenenjacht
met de portomonnee in mijn tas.
Aan het zwembad was het lekker liggen met af en toe een windje. De wind was
zo heftig dat de parasols aan de kant van de zee niet open mochten tot woede
van gasten. Dat leverde leuke situaties op.
Prapta heeft morgen weer een gesprek/test en de 26ste nog een gesprek en als
hij dat goed af rond is hij aangenomen voor de cruise. Hij zal waarschijnlijk snel
aan zijn nieuwe baan kunnen beginnen. De boot komt ook richting Nederland, dus
we zeiden al tegen hem, mocht je richting Nederland komen moet je het tijdig
laten weten. Misschien dat we hem dan kunnen ontmoeten. Ook vroeg hij nog
naar Lisanne, of ze nog op school zit. Als het goed is heeft hij Deborah gemaild.
We hebben tot kwart over 5 aan het zwembad gezeten en Peter heeft volop in
de zon gelegen en het hele terras voor hem zelf gereserveerd met 3 stoelen. Ik
ben maar onder een parasol gebleven, ik word zo ook wel bruin. Om 6 uur richting
Cemara waar we weer hartelijk worden ontvangen. De baas verwelkomt ons bijna
met open armen. Wayan komt gelijk langs onze tafel, en vraagt Peter ook gelijk
om hulp voor zijn email te openen op zijn telefoon.
We eten weer hetzelfde als gisteren en daarna gelijk terug naar de kamer voor de
Grand Prix.

Tja wat zullen we vandaag eens gaan vertellen. Ik was vergeten te vertellen dat we een tsunamitest voor
de sirene hebben gehad 2 dagen geleden in het hotel. Het sloeg echt nergens op. Van te voren kregen we een briefje onder de deur dat er om 11 uur een oefening zou zijn. Wij zitten met Harry en Riet te praten en opeens horen
we een zachte sirene van nog geen 10 seconden. Er gebeurd voor de rest niets. Je ziet geen personeel rond lopen, helemaal niemand. De oefening sloeg dus nergens op.
Tijdens het ontbijt hebben we vandaag afscheid genomen van Harry en Riet. We kregen hun emailadres zodat we contact met hun kunnen houden. Zij gaan nu voor 2 weken naar een hotel in Kuta en waarschijnlijk zoeken we ze volgende week een keer op.
Na het ontbijt zijn we nog even op bed gaan liggen en om 11 uur zijn we richting zwembad gegaan. Prapta kwam om 12 uur even langs om te vertellen hoe zijn gesprek was verlopen bij het bedrijf waarvoor hij misschien komt te werken. Het wordt voor hem dan werken op een cruiseship. Het gesprek was positief en hij moet nog een test doen en daar moet hij 80% voor scoren en dan is hij weer een stap verder. Dan gaat er weer een goede vriend van ons op een cruiseship werken.
Vandaag is het uitje van mijn collega’s naar Antwerpen. Ik ben benieuwd hoe ze het hebben gehad. Ik hoop op een uitgebreid verslag. (doen he Sheila. alsjeblieft) Ook ben ik benieuwd naar de ervaring van mijn zwager Willem bij de
apotheek.
We zitten weer bij Cemara waar er internet is zodat de blog gelijk geplaatst kan worden. De druppels vielen toen we net
kwamen aan lopen en heel het personeel vliegt gelijk op de stoelkussens af om ze naar binnen te dragen. Wij hebben zo’n dorst dat ze liever even eerst ons bedienen, maar helaas. Als alles binnen is gebracht is de regen weer gestopt.
Gelukkig kunnen we wat te drinken bestellen. Ik drink altijd strawberry fanta hier en Peter een flesje bintang.
We kregen een smsje van Herris dat de afspraak voor morgenochtend 10 uur niet door gaat om Elleni te zien. Wat we er
van begrepen ligt ze nog in het ziekenhuis. Het zal volgende week wel worden dat we haar kunnen zien.
Vanavond ga ik nasi goreng eten met kipsateh en een salade voor de vitamientjes. Peter neemt ook sateh. Peter merkt dat de beveiliging van het internet niet goed zit. Hij biedt het aan om het te beveiligen en dat levert een gratis biertje op.De baas is zo blij dat hij bijna staat te dansen aan onze tafel.
Als we op de kamer zijn controleert Peter gelijk of de grand prix training wordt uitgezonden. Hij heeft geluk, zijn avond kan niet meer kapot. Ik ga mijn boek uitlezen nadat ik de blog heb geplaatst en daarna gaat het lichtje weer uit.

Vandaag heb ik een leesdag gehouden. Ik kreeg van Harry,buurman, een leuk boek over de tweede wereld oorlog. Het gaat over een tien jarig meisje die naar Auschwitz moet met haar vader en moeder. Een dikke pil waar ik wel even vooruit mee kan. Het boek heet: mijn naam is Sarah. Leuk voor je boekenlijst Lisanne! Ik ben al op bladzijde 104 van de 331 bladzijden.
Om kwart over 5 zijn we naar de kamer gegaan om te douchen/om te kleden.
De laptop gaat mee naar Double Dutch om de blog weer bij te werken. Nu blijkt verdorrie de laptop niet goed opgeladen te zijn. Gelukkig heeft Peter zijn ipad bij zich dus kan ik alvast de tekst intypen.
Om half 8 acht komt er weer een band spelen. Ik hoop niet dat het dezelfde is als afgelopen maandag want die was echt erg. Ze zongen vals en de gitaar van de gitarist was niet gestemd. Ook is er om half 8 happy hour. Je krijgt je tweede drankje gratis.
We zullen wel kipsateh bestellen met cesarsalade. Het is lekker rustig hier op dit momemt. Er staat een grote ventilator achter ons te blazen wat erg lekker is. Dennis de vriend van Dasima komt met ons praten. Hij gaat zijn studie politicologie weer oppakken. Hij moet nog anderhalf jaar en dan is hij klaar met zijn studie. Hij wil daarna terug naar Sumatra en daar een baan vinden. Het is de bedoeling dat Dasima met hem mee terug gaat naar Sumatra maar Dennis heeft nog wat twijfels over hun relatie.
Happy hour is begonnen en de band is ook begonnen met spelen. Over een uur komt er een goochelaar langs de tafels. Dat is wel leuk om te zien. Het eten was prima maar we zijn allebei moe zodat we afrekenen en terug naar het hotel gaan lopen. De laptop word opgeladen en ik plaats gelijk de blog op onze site. Nog even lezen en de wekker zetten op half 7!
Het is nu kwart voor 10 en de laptop gaat dicht.

Zoals elke dag , leg ik de handdoeken neer en gaan we om 7 uur ontbijten. Gelukkig is het minder druk geworden. De busladingen met Fransen zijn weg, tenminste het grootste gedeelte.
Elleni heeft afgelopen nacht in het ziekenhuis gelegen want met haar astma gaat het niet goed. Aanstaande zondag gaan we op bezoek bij de familie. De kadootjes nemen we mee en kleine Putu krijgt nog twee autootjes. Hij slaapt er zelfs mee zei zijn vader.
Bij het zwembad hebben we leuke mensen leren kennen uit Cappele aan de IJssel. Hij is vroeger marinier geweest en heeft leuke verhalen te vertellen. Zaterdag vertrekken ze naar Kuta voor twee weken maar we vliegen met dezelfde vlucht terug.
Vanmiddag om 4 uur waren we uitgenodigd voor de cocktailparty voor gasten die vaak komen. We zijn nog nooit geweest en ook dit keer zijn we niet geweest. Mensen die zich vol gooien met alcohol en vreten zich vol, alleen maar omdat het gratis is, daar zitten we niet op te wachten.
We hebben tot half zes aan het zwembad gelegen en we zijn ons toen gaan omkleden om daarna met de bus van het hotel naar Hardy’s te gaan. Yogurt, koekjes en chocola gehaald en daarna gelijk met de bus weer terug.
Vanavond eten we bij Cemara, maar of ik weer een snappertje neem weet ik niet, want hij is tegenwoordig zo klein dat hij bijna van je bord af waait. Peter zal voor de sateh gaan en misschien neem ik het ook wel. Ik zit nu de blog bij Cemara te typen omdat ze daar Wifi hebben. Een heerlijk windje waait er vanavond en gelukkig is het niet zo benauwd.

De wekker gaat weer om half 7, handdoeken op dezelfde plek weer neerleggen. Om 7 uur zitten we
aan het ontbijt. Er zijn 2 bussen vol met Fransen gisteravond aangekomen en dat is te merken aan
het ontbijt. Het is zo druk dat je te lang moet wachten voor een eitje. Hoop dat ze gauw vertrekken.
Meestal is het een rondreis voor een paar dagen in een hotel. Het ontbijt smaakt prima. Helaas geen
bakmi maar de vruchtjes zijn ook lekker. Na het ontbijt nog even naar de kamer om te internetten.
Om 10 uur vertrekken we naar het zwembad. Vandaag is het heel benauwd weer. Vrij snel nemen we
een plons in het zwembad. We smeren veel zonnebrand op ons want de zon is heel sterk. We raken
aan de praat met mensen uit Capelle aan de IJssel en aan de rand van het zwembad zitten we te
praten. We zijn toen behoorlijk verbrand want we hingen een uur aan de rand van het zwembad. Het
trekt wel weer weg en flink insmeren met bodylotion.
Om 2 uur hebben we afgesproken met Herris en kleine Putu bij Bobby’s. Het is zo leuk ze weer te zien.
Met Elleni gaat het niet zo goed, ze heeft veel last van astma en s avonds lijkt het wel of ze geen lucht
kan krijgen. We hebben haar nog niet gezien maar waarschijnlijk zien we haar zondag. Kleine Putu is
heel blij met zijn auto die we voor hem hebben meegenomen. Hij is iets minder verlegen geworden en laat
zijn auto niet meer los.
We houden contact met Herris wanneer we afspreken om Elleni te zien.
Vanavond eten we bij Cemara. Ik ben benieuwd of de snapper weer zo klein is als een paar dagen geleden.
We worden weer vriendelijk ontvangen door Wayan. Eerst maar wat drinken en vluchtig de kaart bekijken.
Het stroomt weer lekker vol in het restaurant. Ik bestel toch de snapper met een cesar salade en Peter neemt
de bekende sate babi met cesarsalade. Het eten is prima, maar de snapper valt steeds kleiner uit.
Na het eten naar de kamer om op bed nog even een film te kijken. Buiten is er een feest aan de gang
voor genodigden en we kunnen “heerlijk”meegenieten van de Balinese muziek. Gelukkig is het om half 11
afgelopen.

Gisteravond kwamen we na het eten terug op de kamer. We waren zo moe
dat vrij snel onze ogen om half 9 dicht vielen. Vannacht werd Peter om 3 uur
wakker en zei: ik kan niet slapen. Ik toen dus ook niet meer. Hij vertelde dat
dat Lisanne per sms live verslag heeft gedaan van de wedstrijd Ajax – Twente.
Uitslag 3-1 voor Ajax en zij zijn kampioen. Sorry Lisanne dat we in slaap zijn
gevallen en dat we niet terug hebben gereageerd gelijk. Maar de hele dag
hadden we nog last van de vliegreis. Gelijk hebben we de kranten gelezen
en Peter heeft nog proberen te kijken of hij iets van de wedstrijd terug kon
zien, helaas.
We konden nog even slapen want ik heb de wekker op half 7 gezet om de
handdoeken weer op onze favoriete plek neer te leggen. Peter krijg ik met
moeite wakker om kwart over 7 en we lopen naar de ontbijtzaal. Die is
veranderd, heel donker en alles is verplaatst naar het achterste gedeelte.
Het zit behoorlijk vol maar het onbijt was heerlijk. Omelet, croissant, bakmi
alles was er weer. Het weer ziet er een beetje bewolkt uit. We gaan na het
ontbijt naar de kamer om nog even te lezen. Peter kijkt op de tv of hij nog
de voetbalwedstrijd tegen komt maar dat wil helaas niet lukken.
Om 10 uur gaan we naar het zwembad waar de handdoeken nog keurig op
de stoelen liggen. Eerst weer handen schudden bij de handdoekenmannen,
en we kunnen liggen. Prapta zien we niet vanmorgen, hij moet tot 1 uur werken
vandaag. Geen aquajogging vandaag. Ze hebben halverwege het bad een touw
en het water gelegd om het diepe van het ondiepe te onderscheiden.
Drie weken geleden is een tourist hier in het zwembad verdronken, hij had
tijdens het zwemmen een hartaanval gekregen en is overleden.
De zon begint al te schijnen en we smeren ons goed in. Het water is lekker.
Herris (Wayan)stuurt een sms dat hij ons wil ontmoeten en hij zou zijn zoontje
dan ook meenemen. We vragen of hij morgenmiddag naar restaurant Bobby’s wil komen.
Om 5 uur gaan we naar de kamer om ons om te kleden. Vanavond gaan we naar
Double Dutch zodat we gelijk Dasima en Dennis kunnen ontmoeten.
Om half 7 gaan we naar Double Dutch waar Dasima ons al staat op te wachten buiten.
Ze is heel blij om ons weer te zien. Ze vraagt gelijk naar Deborah en Lisanne.
Er is een nieuwe eigenaar en er komen een aantal veranderingen in de zaak. De menukaart
gaat ook veranderen. We maken het vanavond niet laat. De band gaat om half 8 al spelen,
en zoals het er nu uit ziet spelen ze alleen voor ons. Dus we gaan maar gauw bestellen.

De wekker gaat om 6 uur in de morgen. Ik spring gelijk mijn bed uit en loop naar de badkamer. Voor de vliegreis heb ik steunkousen laten aanmeten zodat ik minder last van wiebelbenen heb. Wat een gepiel om die dingen aan te krijgen. Daarna nog een vuilniszak bij Rita in de container gooien en koffie zetten. Even wakker worden voordat Daphne en Ronald komen. Om 5 over 7 slepen we de koffers naar beneden en onze vakantie kan beginnen. Daphne en ik zitten achteren bij te kletsen en voordat we het weten zijn we bijna bij Schiphol. Het scheelde niet veel dat we bijna de afslag naar Haarlem hadden maar na een tip van Daphne naar Ronald kwam alles goed. De mooie BMW wordt geparkeerd en de koffers gaan op een troley. Via de lopende band lopen we naar de incheckbalie. Er staat al een rij dus maar achteraan sluiten. De koffers wegen samen 39 kilo. De plaatsen zijn achterin het vliegtuig 31 k en 31 h. We gaan eerst naar boven, lekker ontbijten met zijn vieren (eigenlijk 5 ;-)).De croissantjes met ham en kaas en een panini voor Ronald gaan er goed in. Na een uur gaan we na afscheid van Daphne en Ronald genomen te hebben richting de douane. Het is heel druk en we moeten wel even wachten. We lopen vrij snel naar de gate G 4 en gaan daar wachten. Ze hebben daar de bodyscan. Je staat in een soort koker en je moet je handen omhoog houden. Dan gaat een scan om je heen draaien en mag je er uit. Wij moesten allebei gefouilleerd worden, pff. We konden daarna gewoon door lopen naar het vliegtuig. Helemaal achterin zitten we, lekker rustig, geen huilende babies dit keer. Vrij snel werd er omgeroepen dat er een operation system fout was en dat we helaas moesten wachten. I uur vertraging hadden we. We kregen wat te drinken en na een uur eten. We namen allebei een vismenu en het was heerlijk! Een soort kibbeling met ananas en rijst, doperwten,boontjes en maïs. Daarbij nog een broodje,stukje kaas, crackers en een dikke plak cake en een sapje. Koffie en thee kwam er na. Perfect geregeld allemaal. Ik zit nu bijna 5 uur in het vliegtuig en ik heb geen last van wiebelbenen gehad dankzij die kousen.
Het is nu Nederlandse tijd half 5 als ik dit zit te schrijven in het vliegtuig. Peter zit te doezelen en ik kan niet slapen zoals gewoonlijk. Nog anderhalf uur en dan zijn we in Dubai. We krijgen een uur voordat we gaan landen een broodje met tonijn en sla, een zakje pinda’s en wat te drinken. In Dubai wordt het vliegtuig bij de verkeerde gate neergezet. De slurf was niet comphtible met de gate zoals de gezagvoerder verwoordde. Iedereen stond al met z’n bagage in de hand om er uit te lopen, moest iedereen weer gaan zitten en werd het vliegtuig achteruit geduwd naar de goede gate. Op de vrije rij met 3 stoelen mochten we niet gaan zitten want die was voor de stewardessen als ze gaan eten. Helaas. Op het moment dat we willen vertrekken wordt er omgeroepen dat er een vertraging is van 45 minuten!!! Nee hè, weer. We zijn inmiddels wel moe aan het worden maar kijken uit naar het eten. We nemen beef, aardappelpuree met worteltjes. En lekker dat het is! Daarbij zit nog een salade, broodje met smeerkaas, sultana en toe een chocolade mouse, jammie.
Vrij snel na het eten vallen Peter zijn ogen dicht. Ik wou dat ik ook kon slapen, maar helaas. Ik besluit een rivotril voor mijn wiebelbenen in te nemen.
In de hoop dat ik dan kan slapen. In de verte zie ik de man van de douane staan om onze ingevulde papieren en paspoort te controleren zodat we straks zo door kunnen lopen. Ik word wakker als die man voor mijn neus staat. Ik slaap weer verder, de papieren kan hij pakken. De lichten gaan aan en het ontbijt wordt geserveerd. Dit keer iets minder, een bleek cakeje, een soort croissantje, fruit en thee. Over een uur zullen we gaan landen in Jakarta. 1 1/2 uur wachten voor de laatste vlucht richting Bali. Bijna de gehele vlucht heb ik geslapen, ik was heel moe. Tussendoor nog wat gegeten maar ik viel gelijk daarna in slaap. Toen we geland waren werd ik wakker. We moesten weer met de bus naar het vliegveld om de koffers op te halen. Het geen heel vlot allemaal en Putu stond ons al op te wachten. Hij bracht ons naar het hotel en hij gaf ons gelijk het internetkaartje. Nu maar hopen dat hij het doet.
Na het welkomstdrankje opgedronken te hebben werden we naar onze kamer gebracht, kamer 112. Alles was precies hetzelfde inclusief bloemen en fruit op de kamer. We gaan ons omkleden om nog even Prapta op te zoeken en een plons in het water te nemen. Heerlijk water. We gaan nog even zonnen maar ik val gelijk in slaap. We gaan om 5 uur naar de kamer om te kijken of het internetkaartje gaat werken. Het kaartje werkt en na ons nog even opgefrist te hebben gaan we naar het restaurant Cemara. Ik bestel een snapper en Peter sate babi met een salade voor ons beide. Heel lekker allemaal. We besluiten na het eten vrij snel naar onze kamer te gaan want we zijn heel moe. Nog even dollen met Prapta en de mannen achter het handdoeken service en we gaan naar onze kamer. Televisie even aan want misschien komt er nog Ajax-Twente op de buis, je weet maar nooit. Even de blog nog bijwerken en de lichten gaan uit.

De laatste werkdag zit er op. Heerlijk, ik kon de uren wel vooruit kijken. De dag duurde zo lang. Het was ook druk met een minimale bezetting van apothekersassistentes op de werkvloer. Na het werk de laatste boodschappen halen en het huis opruimen, de laatste spullen in de koffers proppen en de koffers wegen. Die van Peter is, 15.9 kilo en die van mij is 18.8 kilo.

Peter is na zijn werk even langs de kapper geweest en bij hem kan je echt wel zien dat er een stukje van af is. Bij mij was het niemand opgevallen dat ik naar de kapper was geweest. Er is een surprise party voor de buurvrouw van beneden vanavond georganiseerd omdat ze 30 jaar is geworden. Dat is boffen voor ons als om 6 uur smorgens de wekker gaat. Om 7 uur staan Daphne en Ronald voor de deur en zullen we koffie op schiphol drinken voordat we de douane door gaan. Onze vlucht vertrekt om 11 uur en na 6 1/2 uur landen we in Dubai. Een tussenstop van een uur en daarna is het 8 uur vliegen richting Jakarta. Helaas moeten we daar 3 uur wachten voor de vlucht naar Denpasar. Putu staat bij het vliegveld ons dan op te wachten en hij brengt ons naar het hotel Sanur Beach in Sanur.

Nog anderhalve week werken en dan vertrekken we richting Bali. We vliegen weer met Garuda Indonesia want dat is ons prima bevallen. Daphne en Ronald brengen ons naar schiphol. De nieuwe koffers moeten nog wel worden ingepakt maar dat is zo gedaan.

Garuda Indonesia

Het weer in Bali is gelukkig sinds 2 weken beter geworden, geen regenbuien meer maar zonnig warm weer. Putu komt ons van het vliegveld in Denpasar ophalen. Peter gaat hem een mailtje sturen of hij van te voren een internetkaart wil kopen zodat we het dezelfde dag kunnen gebruiken.