Zaterdag, 28 maart 2015.
Vijf over 7 gaat de wekker. Ik strompel naar het raam en zie dat “onze stoelen” al bezet zijn. Zet ik voor niets de wekker zo vroeg. Dan maar op de stoelen vlakbij het trappetje bij het kinderbadje neerleggen. Een matras ruil ik om omdat die zo vies er uit zag. Ik loop terug naar de kamer en maak Peter wakker om kwart voor 8. Daarna ontbijten. Als we uit de ontbijtzaal komen zie ik net hoe een vrouw uit het zwembad komt en een handdoek van onze stoelen pakt en om zich heen slaat. Hey, roep ik. Ze schrikt en ik loop op haar af en zeg: that’s my towell! O sorry zegt ze, ik dacht dat die niet gebruikt werd. Pfff , had bijna nog wat willen zeggen maar heb mij ingehouden. Ze druipt af naar het handdoeken huisje, zie ik als ik even later op het balkon sta.
Gisteren is er nl. ook al een handdoek van ons meegenomen. Als je je handdoek niet terug kan geven krijg je ook je kaartje niet terug die je moet inleveren als je weg gaat. Kost je 5 euro per kaartje. We hebben 4 kaartjes…
s Middags zijn we even naar de kamer gegaan. Peter hoopte dat Formule 1 kwalificatie werd uitgezonden, helaas.
Dan maar terug naar het zwembad.
We besluiten om vanavond bij Cemara
te gaan eten. We worden weer hartelijk door Kadek en Wayan ontvangen. Zelfs de stoelen worden bij ons aangeschoven. Wayan heeft altijd grootste plannen voor de toekomst, een eigen website. Zodat hij een gids kan zijn voor de toeristen. Ook wil hij graag een tweede hands auto. De bedragen krijgen we ook te horen. Ze hopen dat je ze wilt steunen. In het verleden hebben we dat bij verschillende jongeren gedaan. Nu zijn we er klaar mee, het is nooit genoeg voor ze. Het is zielig maar een fooi krijgen ze altijd van ons maar daar blijft het bij.
Op de kamer zijn de bedden weer opgemaakt. Ik ben vergeten een fooi neer te leggen dus geen koekjes op het bed.