A new day….

Tja wat zullen we vandaag eens gaan vertellen. Ik was vergeten te vertellen dat we een tsunamitest voor
de sirene hebben gehad 2 dagen geleden in het hotel. Het sloeg echt nergens op. Van te voren kregen we een briefje onder de deur dat er om 11 uur een oefening zou zijn. Wij zitten met Harry en Riet te praten en opeens horen
we een zachte sirene van nog geen 10 seconden. Er gebeurd voor de rest niets. Je ziet geen personeel rond lopen, helemaal niemand. De oefening sloeg dus nergens op.
Tijdens het ontbijt hebben we vandaag afscheid genomen van Harry en Riet. We kregen hun emailadres zodat we contact met hun kunnen houden. Zij gaan nu voor 2 weken naar een hotel in Kuta en waarschijnlijk zoeken we ze volgende week een keer op.
Na het ontbijt zijn we nog even op bed gaan liggen en om 11 uur zijn we richting zwembad gegaan. Prapta kwam om 12 uur even langs om te vertellen hoe zijn gesprek was verlopen bij het bedrijf waarvoor hij misschien komt te werken. Het wordt voor hem dan werken op een cruiseship. Het gesprek was positief en hij moet nog een test doen en daar moet hij 80% voor scoren en dan is hij weer een stap verder. Dan gaat er weer een goede vriend van ons op een cruiseship werken.
Vandaag is het uitje van mijn collega’s naar Antwerpen. Ik ben benieuwd hoe ze het hebben gehad. Ik hoop op een uitgebreid verslag. (doen he Sheila. alsjeblieft) Ook ben ik benieuwd naar de ervaring van mijn zwager Willem bij de
apotheek.
We zitten weer bij Cemara waar er internet is zodat de blog gelijk geplaatst kan worden. De druppels vielen toen we net
kwamen aan lopen en heel het personeel vliegt gelijk op de stoelkussens af om ze naar binnen te dragen. Wij hebben zo’n dorst dat ze liever even eerst ons bedienen, maar helaas. Als alles binnen is gebracht is de regen weer gestopt.
Gelukkig kunnen we wat te drinken bestellen. Ik drink altijd strawberry fanta hier en Peter een flesje bintang.
We kregen een smsje van Herris dat de afspraak voor morgenochtend 10 uur niet door gaat om Elleni te zien. Wat we er
van begrepen ligt ze nog in het ziekenhuis. Het zal volgende week wel worden dat we haar kunnen zien.
Vanavond ga ik nasi goreng eten met kipsateh en een salade voor de vitamientjes. Peter neemt ook sateh. Peter merkt dat de beveiliging van het internet niet goed zit. Hij biedt het aan om het te beveiligen en dat levert een gratis biertje op.De baas is zo blij dat hij bijna staat te dansen aan onze tafel.
Als we op de kamer zijn controleert Peter gelijk of de grand prix training wordt uitgezonden. Hij heeft geluk, zijn avond kan niet meer kapot. Ik ga mijn boek uitlezen nadat ik de blog heb geplaatst en daarna gaat het lichtje weer uit.