Dinsdag, 31 januari 2017.
Vanmorgen was ik al vroeg wakker. Ik kijk naar buiten en zie dat het regent. Toch leg ik handdoeken op 2 stoelen bij het zwembad neer. We gaan ontbijten, ons laatste onbijt in deze eetzaal. Mochten we volgend jaar terug komen staat er een nieuwe eetzaal, dat zijn in ieder geval de plannen, voor 2018 moet het klaar zijn. Na het ontbijt lezen we het nieuws op de kamer en gaan nog even naar het zwembad. De zon komt even door de wolken heen maar verdwijnt snel, gevolgd door een flinke regenbui. We blijven even onder de parasol zitten en hopen dat het snel droog is. Helaas, we gaan naar de kamer om alvast de rekening bij de receptie te betalen. We vragen naar Sari, maar die begint waarschijnlijk om 1 uur. Dan proberen we het vlak voor vertrek nog een keer om de rest van de stroopwafels af te geven. De hoteltaxi brengt ons om 16.00 uur naar het vliegveld. Sari staat ons uit te zwaaien. De chauffeur heeft het gaspedaal gevonden en binnen no time zijn we via de tolweg bij het vliegveld gekomen. Eerst door de controle met onze koffers. Ja hoor, er moet een koffer open. Die douanier vind het ook vervelend voor ons maar hij moet ook zijn werk doen. We hebben er alle begrip voor. Uiteindelijk blijkt dat een usb kastje met 5 ingangen het probleem was. Dat kennen ze niet in Bali. De koffer konden we weer inpakken en richting inchecken lopen. Het wil niet echt vlotten bij de balie. Het gaat heel rommelig. Dat belooft wat voor de rest van de reis. We moeten naar gate 4 lopen maar gaan eerst de lounge zoeken. Het was er druk maar achterin was er genoeg plek. Peter haalt eerst wat te drinken en gaan we daarna om de beurt kijken wat ze hebben liggen. Er waren sandwiches, mini gebakjes, satestokjes, komkommer, worteltjes en fruit, koffie,thee enz.
De lounge, Kuala Lumur.
Het ontbijt tijdens de klm vlucht.
De zit/ligstoelen bij de KLM.
Ik heb veel series gekeken op mij tablet maar heb ook even kunnen slapen. Peter heeft veel kunnen slapen.
Op Schiphol aangekomen om half 6 dachten we door flink door te lopen snel bij de koffers te zijn. Door de douane ging vlotjes, maar de koffers bij de bagageband kwamen maar niet. Tot we op het bord zagen staan, alle koffers op de band. Wij intussen flink de ziekte er in, dus maar naar de KLM balie melden dat onze koffers niet op de band liggen. We moesten eerst een kwartiertje wachten. Niets dus. Weer nasr de KLM balie, ze ging meteen aan de slag. Ze belde ergens heen en kon in het systeem de kofferlabels achter halen. Ze vroeg hoe de koffers er uit zagen. Op dat moment ging Peter zijn mobiel, taxi, waar we waren. Peter uitgelegd dat onze koffers zoek waren en dat we nog even bezig zijn. Het meisje was slecht gehumeurd en zeer klant onvriendelijk. Het goede nieuws was, dat onze koffers ondertussen waren gevonden. Ze stonden ergens in het bagageruim. De koffers werden gelijk op de band gezet en ja hoor, daar komen ze aan. Handig, priotity labels op de koffers, niet dus.
Nu gauw naar meetingpoint lopen want daar zou de taxi chauffeur wachten. Niet dus. Peter weer bellen. Er zouden 2 chauffeurs onderweg zijn, 1 zou voor ons zijn. Na een half uur wachten, anderhalf uur nadat we geland zijn, komt de chauffeur aan. Een zeer aardige meneer met een luxe mercedes, net als op de heenreis. Voor de deur worden we weer afgezet. De vakantie zit er weer op helaas.