Nog even een aanvulling op de blog van gisteravond. We zaten zoals gewoonlijk bij
Cemara te eten. Een stagair van het restaurant had een drankje voor een gast
ingeschonken, rose. Dat had die mevrouw niet gevraagd en wilde rode wijn. De
stagair zou het omruilen. Hij schenkt een rode wijn in en geeft het aan de tourist.
Hij loopt terug naar de bar, waar wij vlak voor met een tafel zitten, en hij pakt
het glas rose en gooit het terug in de fles. Wij zaten met verbazing te kijken dat
dat gebeurt. We roepen de stagair en vragen of hij even wil komen. We kennen
ze inmiddels vrij goed en kunnen goed met ze overweg. Peter vraagt waarom
hij dat glas rose terug in de fles gooit omdat dat niet echt fris is. Dat moest van
zijn baas. Dus vragen we of de baas naar ons toe wil komen. We leggen dezelfde
vraag voor en hij schuift het weer af op de stagair. We leggen uit dat daar veel
mensen ziek van kunnen worden, je zal maar een koortslip hebben bijvoorbeeld.
1000 excuses en wil je nog wat drinken enz. Wij moesten toen nog eten en we
konden het niet laten om te vragen wat er met het eten gebeurt als het bord
niet leeg is, of het naar een volgende klant gaat……. Ik ga er maar niet teveel
over nadenken want dan hoef je hier nergens meer te eten. Terug op de kamer
zei Peter toen ik in de badkamer was, er zit een grote salamander op de muur.
Ik dacht getsie ook dat nog. Peter is de grand prix gaan kijken en ik ben nog
even gaan lezen, binnen een half uur was ik vertrokken.
Vanmorgen om half 8 de handdoeken neergelegd. Toen ik in de gang liep naar
buiten zag ik al dat het flink geregent had want er was lekkage. Het zag er ook
bewolkt uit buiten. Toch maar de handdoeken neerleggen want je weet maar
nooit of het zonnetje weer door breekt. Om 8 uur ontbijten en Prapta weet te
vertellen dat om 11 uur de zon weer gaat schijnen. Het ontbijt smaakte weer
verrukkelijk. Ze hadden chocolade donuts, cake enz. Zo vervelend als je dat
moet laten liggen. Dus ontbijten we hier prima maar dan lunchen we niet.
Als we op de kamer zijn begint het opeens te hozen. Flinke buien komen er
naar beneden. Tot 2 uur zijn we op de kamer gebleven want we konden geen
kant uit. We hadden Putu nog gevraagd of hij tijd heeft maar hij was met
gasten op stap helaas.
Na twee uur gaan we naar het zwembad toe. De zon is te voorschijn gekomen
en het is lekker rustig aan het zwembad. Het water is vrij koud en ik hou het
bij poedelen met mijn benen in het water maar Peter die gaat het water in.
Vlak daarna verdwijnt de zon weer. De mensen uit Volendam komen ook bij
het zwembad zitten. Zij zijn 3 dagen met Putu op stap geweest naar o.a. Lovina.
Om vijf uur gaan we naar de kamer waar we nog even lezen. Om kwart voor 6
lopen we via de bekende omweg naar Cemara. We hadden alleen niet nagedacht
dat dat achteraf weggetje helemaal ondergelopen met water was. Peter op zijn
slippers en ik met linnen/dichte schoenen die helemaal kletsnat zijn. Soppend
komen we via de achterdeur weer het restaurant binnen.
Wat we gaan eten weten we nog niet, maar het zal voor mij denk ik salade met
nasi goreng worden.