Zaterdag, 14 januari 2012.
Om half 7 gaat de wekker en om 7 uur zitten we aan de ontbijttafel.
Lekker toast met pindakaas neem ik en Peter een gebakken ei.
Na het ontbijt de laatste spullen in de koffer doen en even de blog
van gisteren op het internet zetten want die deed het gisteren niet.
We checqen uit bij de receptie en Putu staat op ons te wachten.
Het is stralend zonnig weer vanmorgen in Sanur, nu maar hopen
dat het in Lovina ook zo mooi weer is. Het is 3 uur rijden naar Lovina.
Onderweg zien we opeens een heleboel mensen lopen, een ceremonie
zegt Putu. Er wordt een kist op de schouders gedragen en er achter
dragen weer mensen de spullen van de overleden persoon. Er volgt
eerst een begrafenis met de spullen er bij in het graf. En als na een
aantal jaar de familie geld heeft voor een crematie, wordt de overledene
weer opgegraven met de spullen en wordt hij/zij met een ceremonie
gecremeerd.
Hoe verder we rijden , hoe slechter het weer wordt. Het landschap
ziet er fantastisch uit.
We gaan eerst nog even langs Hardy’s voor een paar boodschappen.
Er komt gelijk een bedelende vrouw vragen om geld. Putu zegt gelijk
dat het verboden is om geld te geven. We stappen in de auto en
rijden in de stromende regen naar The Bula Villa. Het is een enorme
villa met 2 verdiepingen. De bovenste verdieping is haar atelier.
Wij besluiten beneden te gaan slapen want er zit een hele grote
badkamer bij.
We worden voorgesteld aan Micky, de eigenaresse van de villa. Ze
nodigt ons uit om bij haar in de villa even kennis te maken. Uit-
eindelijk zitten we daar 2 uur te kletsen. Het is een leuk mens met
grappige verhalen. Het personeel is ook heel aardig. Ze hebben
voor ons nasi klaar gemaakt met tempe en groente erbij. We willen
wat later eten en vragen of we het later kunnen op warmen in de
magnetron. Geen probleem. We gaan buiten zitten en Micky gaat
naar een vriendin. We krijgen haar telefoonnummer voor het geval
dat we haar nodig hebben. Een uur later als we de lampen aan willen
doen knalt bijna alles er uit. De magnetron doet het ook niet meer.
Alleen de tuinverlichting werkt nog. We zitten in het donker achter
de laptop/tablet. Gelukkig komt Micky vroeg terug. Ik wil met de
zaklantaarn naar haar toe lopen maar haar hond Mo komt op mij af.
Ik ga gelijk terug en vraag of Peter het aan Micky wil door geven.
Micky gaat op onderzoek uit en gaat later Komang bellen, de
huishoudelijk hulp.
Op zich is het niet zo een heel grote ramp, maar we hebben best
trek sinds vanmorgen en de magnetron doet het ook niet.
We eten het eten toch koud op het het smaakt prima. Daarna naar
bed waar we nog even lezen met airco en ventilator aan want die
doet het gelukkig wel!